We volgen de 39 groepen die Kerrang!! vormen: een album met het beste dat de rock van het nieuwe millennium te bieden heeft…
In 2001 was Spotify een utopie. Sterker nog, mp3-spelers zijn gewoon mainstream geworden dankzij Apple's iTunes en de nieuwe iPod-gadget. YouTube bestaat pas over vier jaar, laat staan ​​dat het hét nieuwe muziekzoeknetwerk wordt. En daar is Crown!
Sinds 1981 is K! een must voor heavymetalfans die willen zien welke artiesten het podium veroveren en echt de moeite waard zijn. En de release van het tweedelige album Kerrang! (dat samenviel met ons 20-jarig jubileum) is een one-stop-shop voor luisteraars die de populairste nieuwe rockgeluiden willen ervaren zonder hun bankrekening te plunderen of een stapel cd's tot aan hun middel te kopen.
Van wereldberoemde nu-metalbands (Limp Bizkit, Linkin Park) tot opkomende Britse rocknijlpaarden (Feeder, Ash) en old-school heavy metal (Sepultura, Fear Factory, Machine Head), het hele spectrum van outsidercultuur lijkt ervan overtuigd te zijn dat veel artiesten op het hoogtepunt van hun kunnen zijn of op de rand van doorbraak.
Ter ere van het 20-jarig jubileum van Kerrang! (We hebben sindsdien meer gedaan) en we dachten dat het interessant zou zijn om te zien hoe deze bands het twintig jaar later zouden doen…
Onder leiding van marionettenleider Fred Durst met zijn rode hoed is Limp Bizkit de belichaming van de excentriciteit en het pure machismo van nu metal. Het heerlijk getitelde derde album, Chocolate Starfish And The Hot Dog Flavored Water, vestigde de band als een van de beste bands ter wereld en behaalde zesmaal platina. Ze brachten in 2021 nog drie albums uit, nadat ze het korte vertrek van gitaarmaestro Wes Borland hadden overleefd, en vanaf juni kondigen ze 35 instrumenten aan voor hun langverwachte zevende LP, Stampede Of The Disco Elephants.
In de zomer van 2001 was de rockband Puddle Of Mudd uit Kansas City nog steeds erg actief en hun drievoudig platina debuutalbum Come Clean zou eind augustus uitkomen. Hoewel het lang niet zo succesvol was als Blurry's tweede single of vierde album, She Hates Me, is de aangrijpende tinteling en het algehele gebrek aan lyrische zelfbewustzijn ("I love the way you look at me / I love the way you slap my ass") een symbool van de "viola" van het nieuwe metaltijdperk. De band bestaat nog steeds en bracht in 2019 hun vijfde LP Welcome To Galvania uit, hoewel ze onlangs werden gecrediteerd met de geweldige cover van Nirvana's About A Girl door frontman Wes Scantlin. Dit trok meer media-aandacht.
Opvallend is dat Deftones Back To School (Mini Maggit) – een bewerking van de geweldige zeven minuten durende Pink Maggit – links lieten liggen, omdat hun poging tot een hitsingle gericht was op de heruitgave van hun baanbrekende derde album, White Pony. Dit is nog steeds een van de leukste en meest actievolle artikelen op Kerrang! Lees dit album aandachtig: het werk van een van de beste bands van hun generatie, op het toppunt van hun kunnen. Bassist Chi Cheng raakte in 2008 ernstig gewond bij een auto-ongeluk en overleed op tragische wijze in 2013, maar hun verhaal gaat nog zes albums verder terug (de negende LP, Ohms, verschijnt in 2020), en de Sacramento Thugs zijn de luidste in de rock-'n-roll. Een van de meest gerespecteerde mensen.
Toen het in 2000 op de soundtrack van de tienerkomedie Loser verscheen, met Jason Biggs in de hoofdrol, werd "Teenage Dirtbag" een van de beste rock singles, en Whitus' titelloze debuutalbum werd zelfs platina in het Verenigd Koninkrijk. Hoewel zijn cover van de Erasure-klassieker A Little Respect en zijn samenwerking met Iron Maiden-frontman Bruce Dickinson op de single Wannabe Gangster uit 2002 de aandacht trokken, bereikten ze nooit hun vroegere hoogtepunt. Vier albums later vechten ze nog steeds een goede strijd en is frontman Bruce B. Brown het enige overgebleven originele lid. De single Hump'em And Dump'em van vorig jaar was hun laatste noemenswaardige release.
Feeder bracht twee albums uit vol Britse rockbeloftes, maar het waren de single van Buck Rogers en de opwinding van het oorspronkelijke album Echo Park die hen tot een van de populairste bands van het land maakten. Nadat ze de zelfmoord van drummer John Lee in 2002 te boven waren gekomen, stonden ze in 2005 als headliner op het experimentele album "Independence Day" van het Download Festival. Sindsdien zijn ze echter met gemak uitverkocht in academische podia over de hele wereld, met nog zeven andere geweldige releases in de pijplijn.
De in 1993 opgerichte altrockband Mighty Filter uit Cleveland (onder leiding van voormalig Nine Inch Nails-gitarist Richard Patrick) bracht in de jaren 90 twee albums uit en was in 2001 uitgegroeid tot een relatief bekende naam. Hey Man, Nice Shot was zelfs de eerste single van hun album Short Bus uit 1995. Ondanks hun uit elkaar gaan in 2003 en verschillende bezettingswisselingen in de loop der jaren, hebben ze nog vijf albums uitgebracht, met hun achtste LP, Murica, die naar verluidt een direct vervolg is op Short Bus en later in 2021 uitkomt. Het is tijd voor een release.
Kijk naar de (relatief) beroemde pornoster Chasey Lane uit North Carolina in de titel van het nummer, en zelfs een leek kan de rap-rockbende Bloodhound Gang uit Pennsylvania perfect onder de knie krijgen. Er zijn tot nu toe drie albums uitgekomen, met hun klassieke single Hooray For Boobies uit 1999. Het zijn ruige muzikanten uit de alternatieve scene, maar een constante stroom komisch obscene oorwurmen. Na HFB brachten ze nog twee albums uit (beide ondergewaardeerd) en hoewel ze nooit officieel uit elkaar zijn gegaan, merkte Evil-bassist Jared Hasselhoff in 2017 op dat ze pas zouden terugkeren nadat Donald Trump was afgezet.
Ash had groot succes met zijn debuutalbum uit 1977 en belandde in 1997 zelfs onbedoeld op het hoofdpodium van Glastonbury, maar frontman Tim Wheeler weigerde na de lauwe ontvangst van hun volgende album, Nu-Clear Sounds. Burn Baby Burn was een van de nummers die hij schreef bij zijn terugkeer naar Noord-Ierland om zijn poprockroots te herontdekken. Gitarist Charlotte Hatherley is na 20 jaar overleden, maar de band maakt nog steeds een comeback als een grote Britse rockformatie in de originele driemansformatie met het door critici geprezen Islands uit 2018. Laatste album op lp en single.
Hun debuutalbum Finelines verscheen in maart 2001 en ging in oktober 2002 uit elkaar. Er was een tijd dat het Londense alternatieve rocktrio My Vitriol een flits in een koekenpan leek. Dat is ook jammer, want hun shoegaze-geluid was het tegengif voor de flitsende new metal die begin jaren 2000 nog leek te domineren. Gelukkig kwamen ze weer bij elkaar voor twee spraakmakende ep's in 2007 en de langspeler The Secret Sessions in 2016, en ze zijn nog steeds actief.
De heavymetalband Raging Speedhorn uit Northamptonshire, ontstaan ​​uit de restanten van Soulcellar en Box, was tussen 1998 en 2008 een belangrijke kracht. The Gush verscheen als bonussingle op de Britse versie van hun titelloze debuutalbum uit 2000. Ze brachten nog drie albums uit voordat ze in 2008 uit elkaar gingen, maar sinds hun hereniging in 2014 zijn ze sterker dan ooit: Lost Ritual uit 2016 en het toepasselijk getitelde Hard To Kill uit 2020 bewijzen hun meesterschap opnieuw. Na al die jaren zijn ze een vaste waarde gebleven op Britse metalfestivals en spelen ze een prominente rol in de post-COVID-band van dit jaar.
Het alternatieve metaltrio The StepKings uit New York slaat snel en fel aan. De eerste EP Seven Easy Steps en het debuutalbum Let's Get It On uit 1999, waarop de verpletterende onbalans werd opgeheven, zorgden ervoor dat ze een cultstatus bereikten en bands als Deathstroke en Chaos Vision, een ware legende, konden ondersteunen. Na 3 The Hard Way in 2002 leken ze echter dood. Kevin Moy's adembenemende 42 minuten durende rock, vernoemd naar het nieuwste album, is voor iedereen beschikbaar op YouTube.
De groovemetalbands van Maidenhead Vacant Stare drukken een even stijlvolle stempel op de muziekgeschiedenis en combineren een vleugje neometalesthetiek (klaar voor gebruik!) met een meer nuchtere, rauwe sound. Come Face Up was de onbetwiste sleutel tot hun EP Induction Crime uit 2000, Disorder And Fear uit 2000 en Vindication uit 2002, maar ze hebben het nooit doorgezet en zijn kort daarna helaas uit de Britse metalwereld verdwenen.
De Canadese meidengroep Kittie heeft de misogyne hoekstenen van de new metal aan diggelen geslagen door te bewijzen dat vrouwen wel degelijk in staat zijn tot excentrieke looks en buitenaardse stemmen. Het kwartet, opgebouwd rond het kernduo van de zussen Morgan en Mercedes Lander, die respectievelijk 17 en 15 jaar oud waren toen ze in 2000 debuteerden op de LP Spit, pronkt met brullende riffs en punkruigheid (Cohens zwaarte en Riots hartverscheurende combo, een mix van Hole en grrrl-attitude L7) en teksten die gaan over seksisme, haat, onwetendheid, verraad en pesten. Tussen 2001 en 2011 kwamen er vijf albums uit, en hoewel ze een tijdje niet hebben opgetreden, zijn ze technisch gezien nog steeds samen.
De opkomst van alternatieve rockers uit Seattle, VAST, kwam een ​​paar jaar te laat voor het grungefenomeen en bewijst dat er nog steeds onweerstaanbare stemmen klinken vanuit het Amerikaanse noordwesten aan de Stille Oceaan. "Free" (vooral die videoclip) van hun tweede album Music For People uit 2000 lijkt volkomen misplaatst, maar een generatie later klinkt het nog steeds als een worm. Anno 2018 zijn ze nog steeds zeer actief met nog eens vijf albums en talloze andere releases. Het achtste album van Black Magic moet nog verschijnen.
De Huntington Beach-band CA (Hed) PE (PE staat voor Planet Earth) had al in 2001 een zekere reputatie als grondlegger van rapmetal. Hun sound was meer punk en meer gangsta, ondanks de woekerende nu-metalboom, en Broke uit de jaren 2000 voegde daar wat wereldmuziek aan toe, waaruit het prachtig gepolijste Killing Time putte. Sindsdien hebben ze vele genres behandeld op hun volgende 10 lp's, maar 2020, eh, Class of 2020 markeert een langverwachte terugkeer naar hun G-Punk roots.
De Duitse funkmetalband Guano Apes, opgericht in Göttingen in 1994, met de onnavolgbare Sandra Nasic aan het hoofd, weet zich met hun verdeeldheid te onderscheiden van een toch al rumoerige menigte. Dödel Up is de halsbrekende vierde single van hun tweede album Don't Give Me Names en ze brachten nog drie albums uit vóór de release van Offline in 2014. Ze zijn van plan om na COVID-19 op Europese festivals te spelen en voor het eerst in een tijdperk waarin we hun muziek herontdekken, zouden we er graag bij zijn.
De postgrungeband Cold uit Jacksonville, veel groter in Amerika dan in Europa, wist begin 20e eeuw toch nog indruk te maken op de Britse kust, grotendeels dankzij 13 Ways To Bleed Onstage uit 2000, waarvan het furieuze Just Got Wicked is afgeleid, en Year of the Spider uit 2003, een bijzonder sombere single van Wasted Years. Ondanks een korte pauze tussen 2006 en 2008 bleven ze records breken voor het onderschatten van de atmosferische massa, het meest recent in 2019.
De grappig klinkende metalcoreband Downer (die een heel licht Offspring-gevoel heeft) uit Orange County, Californië, stond op hetzelfde podium als bands als Korn, Deftones en Sublime en tekende in 2001 bij Roadrunner Records om zijn eigen album Made uit te brengen. Het album is een debuutalbum van een groot platenlabel. Luisterend naar Last Time begrijp je waar ze in passen, maar omdat ze zich verloren voelden in de stroom van te veel gelijkgestemde artiesten in die tijd, besloot de band in september te stoppen.
Samen met Rage Against The Machine/Biffy Clyro "GGGarth" Richardson vestigde de vierkoppige band Spineshank uit Los Angeles zich aan het begin van het nieuwe millennium. Met "Includes" vestigden ze zich aan de industriële kant van het nu-metalspectrum. Het synthetische en cultalbum uit die tijd, The Height Of Callousness. Terwijl de wereld sneller draait dan zij, heeft Spineshank slechts twee andere lp's uitgebracht (Self-Destructive Pattern uit 2003 en Anger Denial Acceptance uit 2012), hoewel de Japanse b-kant Infected uit 2003 pas in september op Spotify verscheen.
Hoewel de Oakland Braves Machine Head in de jaren negentig werden gezien als kampioenen van de oldschool metal, gingen ze nog een stapje verder toen ze besloten zich op nieuwe metal te wagen. Naast versleten trainingspakken en pvc bewees This Day uit The Burning Red uit 1999 dat ze het net zo goed konden als iedereen. Terug in de metalbus met Ashes of Empires uit 2003 en het verbluffende Blackening uit 2007, zijn ze er ook in geslaagd om terug te keren naar goede puristen, zij het in de afgelopen jaren. Ze blijven een van de belangrijkste bands in de Amerikaanse metal.
Slechts enkele maanden na de release van hun debuut-lp Hybrid Theory lijkt de Californische act al de grootste rockband ter wereld, en One Step Closer is slechts één van de vele blijvende successen die weinigen zich hadden kunnen voorstellen. Hun verhaal zal tragisch zijn. Met avant-garde hiphop (A Thousand Suns), gedurfde alternatieve metal (The Hunting Party) en expansieve, experimentele pop (One More Light) heeft geen enkele andere band in het moderne tijdperk mainstream succes zo behendig weten te combineren met het verleggen van hun eigen creatieve grenzen. De overgebleven leden hebben zich sinds het overlijden van de geweldige frontman Chester Bennington in 2017 gedeisd, maar wat er ook gebeurt, hun nalatenschap is onbreekbaar.
Het heldere, schorre vinylgeluid van de leadsingle Make Yourself Pardon Me uit 1999 was cruciaal om Incubus Calabasas, Californië, absolute mainstream te maken. Het siert de Beach Boys dat ze erin geslaagd zijn om afstand te nemen van het beperkende nu-metalgenre waartoe ze ooit werden veroordeeld, ten gunste van een lichter, kunstzinniger en rustiger geluid. Geheel in lijn met die relaxte esthetiek hebben ze de laatste jaren niet veel gespeeld, maar degenen onder ons die het geluk hebben hen te ontmoeten, kunnen bevestigen dat ze hun door de zon verschroeide kalmte niet zijn verloren.
Marilyn Manson heeft negen albums uitgebracht sinds hij een Antichrist-superster werd, waaronder The Beautiful One. Hij, Brian Hugh Warner, werd de afgelopen jaren meerdere keren beschuldigd van misbruik voordat hij uit elkaar ging met zijn management en werd ontslagen bij zijn label. In een verklaring van februari 2021 ontkende hij de beschuldigingen tegen hem.
Een van de meest memorabele eigenaardigheden van begin jaren 2000 was de infiltratie van country-hiphopicoon Kid Rock in de echte wereld van de hardrock. Natuurlijk, nu metal opende zijn deuren en stal Metallica's Sad But True-instrumentale nummer op de single American Bad Ass uit 2000, een behoorlijk gewaagde zet, maar het is altijd een doorn in het oog geweest. , blijft een absolute superster met zes albums sinds 2001 en meer dan 35 miljoen platen wereldwijd.
Hoewel het zes jaar na de baanbrekende Demanufacture-hit uit 1995 uitviel, werd Digimortals leadsingle uit 2001, Linchpin, het meest dominante nummer dat Fear Factory twee decennia later alomtegenwoordig zou maken in rockclubs. Fear Factory, misschien wel het meest consistente zwaargewicht in de industrial metal, heeft nog zes albums uitgebracht, waaronder Aggression Continuum, dat pas op 18 juni 2021 uitkwam. Hoewel frontman Burton S. Bell de band onlangs heeft verlaten, ziet zijn toekomst er rooskleurig en ongeopend uit.
Coma America, het eerste nummer van Amens titelloze debuutalbum bij een groot platenlabel en hun eerste single als groep, vertelt fans zo'n beetje alles wat ze moeten weten over Californische hardcore punk. Met de komst van frontman Casey Chaos trok hun combinatie van verpletterende, licht politieke punk en duistere nu metal de aandacht van veel ontevreden jongeren. Het fantastische We Have Come For Your Parents uit 2000 en Death Before Musick uit 2004 voegden een tijdje toe aan hun discografie, maar geruchten over een vijfde album met ex-Slayer-drummer Dave Lombardo als backing-up verdwenen. We leven in hoop...
Een van de vreemdste dingen op Kerrang! Het album, een bewerkte versie van de legendarische New Yorkse metalband White Zombie, werd drie jaar na hun definitieve breuk aangeboden. Vergeet niet dat dit niets afdoet aan zijn kracht. Sterker nog, frontman Robert Bartley Cummings, alias Rob Zombie, bereikte duizelingwekkende nieuwe hoogten als soloartiest – zijn tweede album The Sinister Urge verscheen in datzelfde jaar – is het tijd om de nieuwkomer de glorie van zijn oude band te laten herbeleven.
De stonerrockband Monster Magnet uit New Jersey, opgericht in 1989, drie jaar voor de release van hun uitstekende vierde album Powertrip, bereikte in 2001 bijna zijn hoogtepunt. Je ziet het bijvoorbeeld in de opzichtige Heads Explode-video voor God Says No uit 2001, waarin frontman Dave Windorf, toen 44, er ongelooflijk cool uitzag. Ze zijn er nog steeds mee bezig, zes albums onderweg, en het uitstekende A Better Dystopia verscheen pas in mei.
De locatie van Last Resort, in het hart van Kerrang! De tweede cd van het album laat zien dat Vacaville-rocker Papa Roach nog geen grote ster is geworden. Integendeel: zijn moederalbum Infest werd in juli 2001 driemaal platina. Het was tevens het begin van een lange en productieve carrière waarin ze meesurften op de nieuwe metalgolf en erin slaagden verschillende stijlveranderingen door te voeren en een catalogus van 10 albums en twee grootste hits op te bouwen. Frontman Jacoby Shaddix onthulde onlangs dat LP nummer 11 in de maak is...
Verrijzend uit de as van Palm Desert-pionier Kyuss, veroverden Queens Of The Stone Age de aandacht van de industrie met hun titelloze debuut in 1998, maar het was het R-rated 2000-album dat hen op weg zette naar een waar supersterrendom. Samen met de drugshit Feel Good Of The Summer leverde de rocksingle The Lost Art Of Keeping A Secret frontman Josh Homma de bijnaam "Ginger Elvis" op en maakte de band ondeugend, sexy en speels. Het hitalbum "Songs of the Deaf" uit 2002 maakte hen tot een ware gigant en sindsdien zijn hun vier albums headliners geworden van heuse muziekfestivals. Ze staan ​​op het punt terug op het podium te staan ​​en er gaan geruchten over een achtste album.
Microwaved, de leadsingle van Pitchshifters derde album www.pitchshifter.com, uitgebracht in 1998, was misschien een product van die tijd – de pioniers van de muziekindustrie in Nottingham wilden graag mee met het geluid van het snel veranderende digitale tijdperk – maar het heeft nog steeds een vreemde invloed. Vandaag de dag, Force, komen de trillende nuances van NIN-isme tot uiting in het nieuwste werk van de moderne pionierheld Code Orange. Hun eigen productie zou echter vanaf dat moment beperkt blijven: Deviant uit 2000 kwam uit en PSI uit 2002 is hun laatste studioalbum. De afgelopen jaren zijn ze echter teruggekeerd naar de studio en hebben ze verschillende klassiekers opnieuw opgenomen, dus je weet maar nooit wat er gaat gebeuren.
Vernoemd naar hun bolvormige undergroundstatus en verstoken van de felgekleurde toeters en bellen die het genre kenmerken, is het in Michigan gevestigde Taproot misschien een van de onwaarschijnlijke supersterren van de nu-metalbeweging, maar ze houden koppig stand. Van een ruzie met Fred Durst van Limp Bizkit voordat ze überhaupt een platencontract tekenden (hij wilde ze bij Interscope, zij kozen voor Atlantic) tot de release van zes veelgeprezen platen, ze waren geweldig. The Episodes uit 2012 was hun laatste grote album, maar als de geruchten waar zijn, staat er al een zevende album op stapel.
Met de release van Everything You Ever Wanted to Know About Silence in 2000 vestigden de New Yorkse provocateurs Glassjaw zich als een van de belangrijkste bands in de post-hardcore. Ry Ry, de tweede single van de debuut-lp, heeft al die sjofele briljantie en bruisende energie die bands als Touché Amoré en letlive beïnvloedden. Hun releases zijn sindsdien sporadisch geweest, dankzij frontman Daryl Palumbo, die de ziekte van Crohn heeft bestreden en heeft samengewerkt met andere geweldige bands zoals Head Automatica en Color Film, maar Material Control uit 2017 en de bijbehorende liveshow lijken een spannende comeback.
Het vertrek van frontman Max Cavalera bij de Braziliaanse metalgrootheid Sepultura was een van de grootste metalverhalen van de jaren 90. We dachten toch niet dat hij iets groters en beters kon runnen dan de band die hij en zijn broer Igor als tieners oprichtten? Soulfly is zijn luide antwoord, en de tribal-geïnspireerde tweede LP Primitive is misschien wel hun beste. 20 jaar later, ondanks Max' actieve deelname aan vele andere projecten, zijn ze nog steeds sterk met een indrukwekkende catalogus van 11 albums. Verdorie, Ritual anno 2018 zit net zo vol brute kracht als hier!
Opvallend is dat de titeltrack en de leadsingle van Godsmack, het tweede nu-metalalbum uit Massachusetts, niet alleen op onze verzamel-cd verschenen, maar ook in de wervingscampagne Accelerate Your Life van de Amerikaanse marine. Ze zijn een typisch Amerikaanse kracht in de heavy-music scene, met al zeven albums uit en When Legends Rise uit 2018, dat een serieuze consistentie laat zien. "20 jaar na hun debuutalbum en 20 miljoen verkochte albums", aldus hun ietwat gedateerde officiële website, "is Godsmack sterker dan ooit."
Was nu metal een bijna exclusief Amerikaans fenomeen, gebouwd op schaamteloze angst, overdreven bombast en een bijna totaal gebrek aan zelfbewustzijn, dan overbrugden de in Londen gevestigde One Minute Silence-aanjagers de kloof tussen de Atlantische Oceaan en hun verpletterende sound. Onder leiding van Brian "Yap" Barry, afkomstig uit County Tipperary, met drummer Martin Davies en bassist Glenn Diani uit Gibraltar (en de Britse gitarist Massimo Fiocco) als vocalisten, bracht de band tussen 1998 en 2003 drie albums uit. Dit is een van de meest culturele albums uit die tijd, maar de band had moeite om hun luisteraars te overtuigen. De EP "Fragmented Armageddon" uit 2013 was een spannende comeback, maar sindsdien is het zo'n acht jaar stil geweest.
BRBR-Dan! BRBR-Dan! BRBR-Dan! Het geluid van de kenmerkende single van de metalband Mudvayne uit Illinois, Dig, is de afgelopen jaren online het mikpunt van hilariteit geweest, maar hun bredere repertoire gaat veel verder dan pakkende riffs en carnavalesthetiek, en doorkruist vele bepalende tijdperken en beelden. Ze leken hun energie te verliezen na de release van hun titelloze vijfde album in 2009, maar sceptici grapten toen ze dit jaar weer bij elkaar kwamen om headliner te zijn op een reeks Amerikaanse muziekfestivals, waaronder samen met het machtige Slipknot!
Blue Monday van New Order is een van de meest iconische nummers aller tijden, en je zou er wel een paar serieuze cojongs voor nodig hebben om het te coveren, maar de LA electrorockband (zelfbenoemde "deathpop") Orgy levert een stalen, licht industriële verve en meldt succes. Steam Supply. Ze brachten in 2004 een derde uit (Punk Statik Paranoia), maar die ging van 2005 tot 2010 op pauze en is nooit meer op stoom gekomen. De uitstekende EP Talk Sick verscheen in 2015, maar de opvolger, Entropy, is nog niet verschenen.
Als de eerder genoemde voormalige Sepultura-frontman Max Cavalera Primitive pusht, dan houden zijn voormalige bandleden gelijke tred met hun tweede album, met daarop de onhandige achtergrondzanger Derrick Green genaamd Nation. Het titelnummer, Sepulnation, is een percussief appèl op fans die denken dat de loyaliteit verdeeld is, maar heeft niet de veerkrachtige magie van Max' single, maar Andreas Kissers kronkelende gitaarspel en pure brute kracht kunnen niet anders dan gaan zitten en het aanschouwen. Hoewel de roep om een ​​reünie van Sepultura's originele line-up de afgelopen twee decennia zelden is verstomd, heeft de Derrick-Andreas-as bewezen een van de krachtigste te zijn in de ware heavy metal, en Quadra uit 2020 is hun negende album na de breuk. Met Max is nieuw bewijs van hun absolute sonische geweld.
De line-up van de gigantische Florida Welcome to Rockville is bekendgemaakt, met headliners als Tool, Slipknot en Avenged Sevenfold die voor het eerst in vijf jaar live spelen!
Queens Of The Stone Age brengen hun debuutalbum Villains and …Like Clockwork opnieuw uit op gekleurd vinyl in een beperkte oplage.
Leden van Nine Inch Nails, Queens of the Stone Age, Tool en meer herlezen Puscifer's Existential Reckoning: Rewired.
Paramount zendt op 3 september de enorme Foo Fighters-tributeshow aan Taylor Hawkins live uit vanuit het Wembley Stadium in Londen. Daarnaast zijn er nog meer optredens toegevoegd, van Russ Ulrich tot Travis Barker en Brian Johnson.
Van onnodig lange en ellenlange titels tot zinnen die je doen uitroepen: “Huh?!” — deze bands zijn bijzonder inventief als het gaat om de titels van hun nummers…
Mark Ronson legt uit waarom hij Dave Grohl uit de studio zette terwijl hij aan Queens Of The Stone Age Villains werkte.