Pack-ijsdekking in de Noordelijke IJszee is naar het op een na laagste niveau gedaald sinds satellietobservaties in 1979 begonnen, zeiden Amerikaanse overheidswetenschappers maandag.
Tot deze maand heeft slechts eenmaal in de afgelopen 42 jaar de Frozen Skull van de aarde minder dan 4 miljoen vierkante kilometer (1,5 miljoen vierkante mijl) bedekt.
Het Noordpoolgebied kon al in 2035 zijn eerste ijsvrije zomer ervaren, meldden onderzoekers vorige maand in het tijdschrift Nature Climate Change.
Maar al dat smeltende sneeuw en ijs verhogen niet direct de zeespiegel, net zoals smelten van ijsblokjes een glas water niet morsen, wat de ongemakkelijke vraag oproept: wat maakt het uit?
Toegegeven, dit is slecht nieuws voor ijsberen, die volgens een recente studie al op weg zijn naar uitsterven.
Ja, dit betekent zeker een diepgaande transformatie van de mariene ecosystemen van de regio, van fytoplankton tot walvissen.
Het blijkt dat er verschillende redenen zijn om zich zorgen te maken over de bijwerkingen van het krimpen van het Arctische zeeijs.
Misschien is het meest fundamentele idee, zeggen wetenschappers, dat krimpende ijskappen niet alleen een symptoom zijn van de opwarming van de aarde, maar ook een drijvende kracht erachter.
"De verwijdering van zee -ijs legt de donkere oceaan bloot, die een krachtig feedbackmechanisme creëert," vertelde geofysicus Marco Tedesco van het Earth Institute van de Columbia University aan AFP.
Maar toen het spiegeloppervlak werd vervangen door donkerblauw water, werd ongeveer hetzelfde percentage van de thermische energie van de aarde geabsorbeerd.
We hebben het hier niet over postzegelgebied: het verschil tussen het gemiddelde ijsblad minimum van 1979 tot 1990 en het laagste punt dat vandaag is geregistreerd, is meer dan 3 miljoen vierkante kilometer - tweemaal dat van Frankrijk, Duitsland en Spanje gecombineerd.
De oceanen absorberen al 90 procent van de overtollige warmte die wordt geproduceerd door antropogene broeikasgassen, maar dit brengt kosten met zich mee, inclusief chemische veranderingen, massieve mariene warmtegolven en stervende koraalriffen.
Het complexe klimaatsysteem van de aarde omvat onderling verbonden oceaanstromen aangedreven door winden, getijden en de zogenaamde thermohaline-circulatie, zelf aangedreven door veranderingen in temperatuur ("warmte") en zoutconcentratie ("pekel").
Zelfs kleine veranderingen in de oceaantransportband (die tussen de palen reist en alle drie de oceanen reist) kunnen verwoestende effecten op het klimaat hebben.
Bijvoorbeeld, bijna 13.000 jaar geleden, toen de aarde overstapte van een ijstijd naar een interglaciale periode waardoor onze soort kon gedijen, daalden de wereldwijde temperaturen plotseling een paar graden Celsius.
Geologisch bewijs suggereert dat een vertraging van de thermohalinecirculatie veroorzaakt door een massieve en snelle instroom van koud zoet water uit het Noordpoolgebied deels de schuld is.
"Zoet water uit smeltende zee- en grondijs in Groenland verstoort en verzwakt de Golfstroom," onderdeel van een transportband die stroomt in de Atlantische Oceaan, zei onderzoeker Xavier Fettweiss van de Universiteit van Luik in België.
"Daarom heeft West -Europa een milder klimaat dan Noord -Amerika op dezelfde breedtegraad."
De enorme ijskap op het land in Groenland verloor vorig jaar meer dan 500 miljard ton schoon water, die allemaal in zee lekten.
De recordhoeveelheid is deels te wijten aan stijgende temperaturen, die met tweemaal de snelheid in het Noordpoolgebied stijgen dan de rest van de planeet.
"Verschillende studies hebben aangetoond dat de toename van de zomerhoogte van de zomer deels te wijten is aan de minimale omvang van zeeijs," vertelde Fettwiss aan AFP.
Volgens een studie gepubliceerd in het tijdschrift Nature in juli is het huidige traject van klimaatverandering en het begin van een ijsvrije zomer, zoals gedefinieerd door het VN-intergovernmentale panel over klimaatverandering, minder dan 1 miljoen vierkante kilometer. Tegen het einde van de eeuw zullen de beren inderdaad de dood verhongeren.
"Door de mens geïnduceerde opwarming van de aarde betekent dat ijsberen in de zomer steeds minder zee-ijs hebben," vertelde de hoofdauteur Stephen Armstrup, hoofdwetenschapper bij Polar Bears International, aan AFP.