Met zo weinig mensen zou je denken dat het Noordpoolgebied een plasticvrije zone zou worden, maar nieuw onderzoek toont aan dat dit niet zo ver van de waarheid ligt. Onderzoekers die de Noordelijke IJszee bestuderen, vinden overal plastic afval. Volgens Tatiana Schlossberg van The New York Times lijken de Arctische wateren een stortplaats voor plastic dat met de zeestromingen meedrijft.
Plastic werd in 2013 ontdekt door een internationaal team van onderzoekers tijdens een vijf maanden durende wereldreis aan boord van het onderzoeksschip Tara. Onderweg namen ze zeewatermonsters om de plasticvervuiling te monitoren. Hoewel de concentraties plastic over het algemeen laag waren, werden ze aangetroffen in een specifiek gebied op Groenland en in het noorden van de Barentszzee, waar de concentraties ongewoon hoog waren. Ze publiceerden hun bevindingen in het tijdschrift Science Advances.
Het plastic lijkt zich richting de polen te bewegen langs de thermohaliene werveling, een oceanische "transportband" die water van de onderste Atlantische Oceaan naar de polen transporteert. "Groenland en de Barentszzee zijn doodlopende wegen in deze polaire pijplijn", aldus hoofdauteur van de studie, Andrés Cozar Cabañas, onderzoeker aan de Universiteit van Cádiz in Spanje, in een persbericht.
De onderzoekers schatten dat de totale hoeveelheid plastic in de regio honderden tonnen bedraagt, bestaande uit honderdduizenden kleine fragmenten per vierkante kilometer. De omvang zou nog groter kunnen zijn, aldus de onderzoekers, aangezien plastic zich mogelijk heeft opgehoopt op de zeebodem in het gebied.
Eric van Sebille, medeauteur van de studie, vertelde Rachel van Sebille in The Verge: "Terwijl het grootste deel van het Noordpoolgebied in orde is, is er Bullseye, en er is deze hotspot met zeer, zeer zwaar vervuild water."
Hoewel het onwaarschijnlijk is dat het plastic rechtstreeks in de Barentszzee (een ijskoud water tussen Scandinavië en Rusland) wordt gedumpt, suggereert de staat van het gevonden plastic dat het zich al een tijdje in de oceaan bevindt.
"Fragmenten plastic die aanvankelijk centimeters of meters groot kunnen zijn, worden broos wanneer ze worden blootgesteld aan zonlicht en vallen vervolgens uiteen in steeds kleinere deeltjes, waardoor uiteindelijk dit millimetergrote stukje plastic ontstaat, dat we microplastic noemen", aldus Carlos Duarte, medeauteur van de studie Chris Mooney van The Washington Post. "Dit proces duurt enkele jaren tot decennia. Het soort materiaal dat we zien, suggereert dus dat het tientallen jaren geleden in de oceaan terecht is gekomen."
Volgens Schlossberg komt er jaarlijks 8 miljoen ton plastic in de oceanen terecht, en hoopt zich momenteel zo'n 110 miljoen ton plastic op in de wateren van de wereld. Hoewel plastic afval in de Arctische wateren minder dan één procent van het totaal uitmaakt, vertelde Duarte aan Muni dat de ophoping van plastic afval in het Arctische gebied nog maar net is begonnen. Tientallen jaren aan plastic uit het oosten van de VS en Europa zijn nog steeds onderweg en zullen uiteindelijk in het Arctische gebied terechtkomen.
Onderzoekers hebben verschillende subtropische wervelingen in de oceanen van de wereld geïdentificeerd waar microplastic zich vaak ophoopt. Wat nu zorgwekkend is, is dat het Noordpoolgebied zich bij deze lijst zal voegen. "Dit gebied is een doodlopende weg, zeestromingen laten afval achter op het oppervlak", aldus medeauteur Maria-Luise Pedrotti in een persbericht. "We zijn mogelijk getuige van de vorming van wéér een afvalstortplaats op aarde zonder de risico's voor de lokale flora en fauna volledig te begrijpen."
Hoewel er momenteel een aantal onrealistische ideeën worden onderzocht om plastic afval uit de oceaan te verwijderen, met name het Ocean Cleanup-project, concludeerden de onderzoekers in een persbericht dat de beste oplossing is om harder te werken om te voorkomen dat plastic eerst in de oceaan terechtkomt.
Jason Daley is een schrijver uit Madison, Wisconsin, gespecialiseerd in natuurhistorie, wetenschap, reizen en het milieu. Zijn werk is gepubliceerd in Discover, Popular Science, Outside, Men's Journal en andere tijdschriften.
© 2023 Smithsonian Magazine Privacyverklaring Cookiebeleid Gebruiksvoorwaarden Advertentieverklaring Uw privacy Cookie-instellingen