Lang geleden waren alle continenten geconcentreerd in één land genaamd Pangea. Pangea brak ongeveer 200 miljoen jaar geleden uiteen en de fragmenten dreven over de tektonische platen, maar niet voor altijd. De continenten zullen zich in de verre toekomst weer herenigen. De nieuwe studie, die op 8 december wordt gepresenteerd tijdens een online postersessie op de bijeenkomst van de American Geophysical Union, suggereert dat de toekomstige locatie van het supercontinent grote gevolgen kan hebben voor de bewoonbaarheid en klimaatstabiliteit van de aarde. Deze ontdekkingen zijn ook belangrijk voor de zoektocht naar leven op andere planeten.
De ter publicatie ingediende studie is de eerste die het klimaat van een supercontinent in de verre toekomst in kaart brengt.
Wetenschappers weten niet zeker hoe het volgende supercontinent eruit zal zien of waar het zich zal bevinden. Een mogelijkheid is dat over 200 miljoen jaar alle continenten, behalve Antarctica, zich nabij de Noordpool zullen verenigen om het supercontinent Armenië te vormen. Een andere mogelijkheid is dat "Aurica" ​​is ontstaan ​​uit alle continenten die in een periode van ongeveer 250 miljoen jaar rond de evenaar samenkwamen.
Hoe de landmassa's van het supercontinent Aurika (hierboven) en Amasia verdeeld zijn. Toekomstige landvormen zijn grijs weergegeven ter vergelijking met de huidige continentale contouren. Afbeelding: Way et al. 2020
In de nieuwe studie gebruikten de onderzoekers een 3D-wereldwijd klimaatmodel om te modelleren hoe deze twee landconfiguraties het wereldwijde klimaatsysteem zouden beïnvloeden. De studie werd geleid door Michael Way, natuurkundige bij NASA's Goddard Institute for Space Studies, onderdeel van het Earth Institute van Columbia University.
Het team ontdekte dat Amasya en Aurika het klimaat op verschillende manieren beïnvloeden door de atmosferische en oceanische circulatie te veranderen. Als alle continenten in het Aurica-scenario rond de evenaar zouden liggen, zou de aarde uiteindelijk met 3°C ​​kunnen opwarmen.
In het Amasya-scenario zou het gebrek aan land tussen de polen de transportband van de oceaan verstoren, die momenteel warmte van de evenaar naar de polen transporteert door de ophoping van land rond de polen. Hierdoor zullen de polen het hele jaar door kouder zijn en bedekt met ijs. Al dit ijs reflecteert warmte terug de ruimte in.
Met Amasya "valt er meer sneeuw", legde Way uit. "Je hebt ijskappen en je krijgt een zeer effectieve albedo-feedback van het ijs die de planeet juist afkoelt."
Volgens Way kan in het Amasya-scenario niet alleen de temperatuur dalen, maar ook de zeespiegel dalen, er meer water vast komen te zitten in de ijskappen en door de sneeuwval is er mogelijk minder land om gewassen te verbouwen.
Ourika daarentegen zou meer op het strand gericht kunnen zijn, zegt hij. De aarde dichter bij de evenaar zou daar sterker zonlicht absorberen, en er zouden geen poolkappen zijn die warmte van de atmosfeer van de aarde weerkaatsen, waardoor de wereldwijde temperaturen hoger zouden zijn.
Hoewel Way de kustlijn van Aurica vergelijkt met de paradijselijke stranden van Brazilië, "kan het in het binnenland erg droog worden", waarschuwt hij. Of een groot deel van het land geschikt is voor landbouw hangt af van de spreiding van de meren en de soorten regenval die ze ontvangen – details die niet in dit artikel worden behandeld, maar die mogelijk in de toekomst worden onderzocht.
Verdeling van sneeuw en ijs in de winter en zomer in Aurika (links) en Amasya. Afbeelding: Way et al. 2020
Modellering toont aan dat ongeveer 60 procent van het Amazonegebied ideaal is voor vloeibaar water, vergeleken met 99,8 procent van het Orica-gebied – een ontdekking die kan helpen bij de zoektocht naar leven op andere planeten. Een van de belangrijkste factoren waar astronomen naar kijken bij het zoeken naar potentieel bewoonbare planeten, is of vloeibaar water kan overleven op het oppervlak van de planeet. Bij het modelleren van deze andere planeten simuleren ze meestal planeten die volledig bedekt zijn door oceanen of een topografie hebben die vergelijkbaar is met die van de huidige aarde. Een nieuwe studie toont echter aan dat het belangrijk is om rekening te houden met de locatie van het land bij het beoordelen of de temperaturen in de "bewoonbare" zone tussen vriespunt en kookpunt vallen.
Hoewel het wetenschappers nog wel tien jaar of langer kan kosten om de daadwerkelijke verdeling van land en oceanen op planeten in andere zonnestelsels te bepalen, hopen de onderzoekers een grote bibliotheek met land- en oceaangegevens te hebben voor klimaatmodellering. Deze gegevens kunnen helpen bij het schatten van de potentiële bewoonbaarheid van planeten en naburige werelden.
Hannah Davies en Joao Duarte van de Universiteit van Lissabon en Mattias Greene van de Universiteit van Bangor in Wales zijn medeauteurs van de studie.
Hallo Sarah. Weer goud. Oh, wat zal het klimaat eruit zien als de aarde weer verschuift en oude oceaanbekkens sluiten en nieuwe zich openen. Dit moet veranderen, want ik geloof dat de wind en oceaanstromingen zullen veranderen, en dat de geologische structuren zich opnieuw zullen oriënteren. De Noord-Amerikaanse plaat beweegt snel naar het zuidwesten. De eerste Afrikaanse plaat heeft Europa platgewalst, wat resulteerde in verschillende aardbevingen in Turkije, Griekenland en Italië. Het zal interessant zijn om te zien welke kant de Britse Eilanden opgaan (Ierland is ontstaan ​​in de Stille Zuidzee in het oceaangebied). Natuurlijk is de seismische zone 90E erg actief en beweegt de Indo-Australische plaat inderdaad richting India.